Συμμετοχή στο διαγωνισμό Γιάννη και Λένα Κουτσοχέρα που διοργανώνει το μουσείο Καλαβρυτινού ολοκαυτώματος.

Ολοκαύτωμα

Στη γη που μίλησε η σφαγή
στις στάχτες που άφησε η θλίψη,
ο αέρας ακόμα σκαλίζει και αναμοχλεύει,
το χώμα που ρούφηξε αίμα πικρό.
Τα ρολόγια σταμάτησαν να μιλάν
όταν η φρίκη χτύπησε τις πόρτες τους,
όταν οι μητέρες απέμειναν μόνες στο κρύο,
όταν τα παιδιά αναζητούσαν τους πατεράδες τους,
αλλά είχαν φύγει, αυτή τη φορά για πάντα.
Αλίμονο σε εμάς που πίσω μένουμε και ζούμε
με τον πόνο τούτο,
που κάνει την καρδιά μας να κλαίει
κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί,
και τα μάτια μας να μην βαστάν άλλο πόνο.
Αλλά τι να κάνουμε και μεις;
Αν ο Μορφέας δέχτηκε αιώνια να τους νανουρίσει
μέσα στη ζεστή αγκαλιά του.

Ελένη Λούρμπα
Μαθήτρια της Β γυμνασίου

Συμμετοχή στο διαγωνισμό Γιάννη και Λένα Κουτσοχέρα που διοργανώνει το μουσείο Καλαβρυτινού ολοκαυτώματος.